ميخوام شعر بنويسم
تو آيفونمم مينويسم از قلم و كاغذم خبری
نيست
تازه اين يكي هم مثه خونه خوبه رو بيت مغز در رفته
مينويسم
بعدا آقا نادر زيرشو عوض ميكنه
هه هه ههههه
مگه داريم
آقا نادر بريم
من از اون دسته افراد ركم كه
رد داده مخم رو افكار پرم
من متنفرم از جاي بلند تو زير زمينم با همكار گلم و
امثال خودم با فرداي دو رنگ و حرفاي دو پهلو
درداي كهن توي
توي كارمم پر نا مرداي گ و…هن
بد تر از اون آدما كه همراه تو ان
هم مال توام هم مال خودم
هم مال مردم هم مال هنر
قصدمه پيله هارو پروانه كنم
هه هه به كمك مرداي دورم
من عاشق خونوادمم نداشتم حتي پول كارمم
ولي سعي كردم سرپناه باشم من
عاشق خونه ساختنم
يه وقتايي بوده صاف نرم
ولي خب از يه سري توله صاف ترم
نور دوره ولي هنوز توي راهمم و
من يه غول واسه غول آخرم
ولي خب از يه سري توله صاف ترم
من ندارم حال مهموني
فهميدم چه حالي داره زندوني
منو كار پنهوني يه جورايي خودمون آره كرم بوديم
ندارم حال خنديدن فهميدم كه باخت داره جنگيدن
ميدونم دارم فاز بد ميدم
ولي خب يه سري چيزو تازه فهميدم
مــــــــن …
با چشاي بسته بيدارم
مــــــــن …
خسته از اين آدما بس كه مي نالن
مــــــــن …
از دراي بسته بيزارم
حرفام به دردام بستگي دارن
من تركم آذري غيرتي جدي عادي
هركيم كه بام طرف شد
آغلادي ، گتدي ، ياتدي
من زير سوزن خوابيدم
از دست يه سري تو زرد ناليدم
فكر مي كردم رو دست راه ميرم
نشد واسه همينم به دور دستا ميرم
عاشق تهرونم تو دردا و سرپا موندناش
سرما و گرما بودناش مردا و از ما خوب تراش
عاشق دلهره تو ترسا و لرزا خوندناش
عاشق شعرامم كه شب بخونم آروم برات
زمزمه كني با اون لبات
آره صد رو دوست دارم من واسه تنها روندنا
گريه هامو دوست دارم اشكاي سرد با اون هوا
بارون هوار داغون فرار
دنيا ترس داره از داغون ترا
زحمتامو دوست دارم خرج واسه فردامون در آد
درس داره حرفامون برات
اتاقمو دوست دارم تخت واسه تنها موندنا
هــــــي
اميدوارم بليط بخت واسه فردامون درآد
من واسه كاري كه نكردم هيچ موقع معذرت نميخوام
ميدونم اگه قد نبودم زندگيم مزه بد نميداد
مغزه رد نمي داد و روبه روم يه پنجرست يه ديوار
و يه فضايي كه من دلم نميخواد
يه صداي خسته بنده بيكار
مــــــــن…
